Sive communitates connectunt sive continentes transeunt, celeritas et accuratio duo sunt requisita primaria retium fibrarum opticarum quae communicationes operum criticorum ferunt. Usoribus nexus FTTH celeriores et nexus mobiles 5G opus est ad telemedicinam, vehicula autonoma, colloquia per video, et alias applicationes latitudinis frequentiae intensivae perficiendas. Cum emergentia magnae copiae centrorum datorum et rapida evolutione intelligentiae artificialis et doctrinae automaticae, una cum celeritatibus retium velocioribus et auxilio 800G et supra, omnes proprietates fibrarum necessariae factae sunt.
Secundum normam ITU-T G.650.3, reflectometrum opticum temporis (OTDR), instrumentum probationis amissionis opticae (OLTS), dispersionem chromaticam (CD), et dispersionem modi polarizationis (PMD) requiruntur ad identificationem fibrae completam perficiendam et ad altam efficaciam retiaculi confirmandam. Ergo, administratio valorum CD clavis est ad integritatem et efficientiam transmissionis confirmandam.
Quamquam dispersio continua (CD) est proprietas naturalis omnium fibrarum opticarum, quae est extensio pulsus latae bandae per longas distantias, secundum normam ITU-T G.650.3, dispersio tamen problema fit fibris opticis cum celeritatibus transmissionis datorum excedentibus 10 Gbps. CD qualitatem signalis graviter afficere potest, praesertim in systematibus communicationis celerrimis, et probatio est clavis ad hanc provocationem superandam.
Quid est discus compactus (CD)?
Cum impulsus lucis diversarum longitudinum undarum in fibris opticis propagantur, dispersio lucis superpositionem et distortionem impulsuum causare potest, quae tandem ad diminutionem qualitatis signi transmissi ducit. Duae formae dispersionis sunt: dispersio materialis et dispersio ductuum undarum.
Dispersio materiae factor inherens est omnibus generibus fibrarum opticarum, quae potest efficere ut diversae longitudines undarum diversis celeritatibus propagentur, ita ut tandem longitudines undarum ad transceptorem remotum diversis temporibus attingant.
Dispersio ducum undarum fit in structura ducum undarum fibrarum opticarum, ubi signa optica per nucleum et tegumentum fibrarum propagantur, quae indices refractionis diversos habent. Hoc mutationem in diametro campi modi et variationem in velocitate signalis ad singulas longitudines undarum efficit.
Gradum certum defectus decompositionis (CD) servare est necessarium ad vitanda alia effectus non lineares, ergo nulla CD non commendatur. Sed CD ad gradum acceptabilem moderari debet ne detrimentum in integritate signalis et qualitate servitii fiat.
Quid est effectus generis fibrae in dispersionem?
Ut ante dictum est, dispersio dispersionis (CD) est proprietas naturalis innata cuiuslibet fibrae opticae, sed genus fibrae munus cruciale agit in administratione CD. Operatores retium fibras dispersionis "naturales" vel fibras cum curvis dispersionis extra lineam eligere possunt ut effectum CD intra certum ambitum longitudinis undae minuant.
Fibra hodie in retibus frequentissime adhibita est fibra ITU-T G.652 cum dispersione naturali. Fibra ITU-T G-653 cum dispersione nulla mutata transmissionem DWDM non sustinet, dum fibra G.655 cum dispersione non nulla mutata CD inferiorem habet, sed ad longas distantias optimizata est et etiam carior est.
Denique, operatores genera fibrarum opticarum in retibus suis intellegere debent. Si pleraeque fibrae opticae secundum normam G.652 sunt, sed nonnullae alia genera fibrarum sunt, si discos compacti (CDs) in omnibus nexibus videri non possunt, qualitas servitii afficietur.
In conclusione
Dispersio chromatica manet difficultas cui occurrendum est ut firmitas et efficacia systematum communicationis celeris conserventur. Proprietates et probationes fibrarum clavis sunt ad solvendam complexitatem dispersionis, perspicaciam praebentes technicis et ingeniariis ad designandum, disponendum, et conservandum infrastructuram quae communicationes missionum criticarum globalium portat. Cum continua evolutione et expansione retis, Softel perget innovare et solutiones in forum immittere, viam ducens in adoptionem technologiarum provectarum sustinendam.
Tempus publicationis: Martii XX, MMXXXV